[รามเกียรติ์] มนตราบันดาลดล

สาธุสะข้าน้อมบูชา    ขอพระไตรรัตนาศักดิ์สิทธิ์ 
อีกเทพเทวามีฤทธิ์           ช่วยลิขิตให้งานเด่นดี
ครานี้มีเรื่องบังอร            งามงอนทรวดทรงส่งศรี
นามปิ่นมาลานารี            นางนี้คู่นิลพัทยศยง
เขียนต่อจากสามเรื่องราว   ของสาวมเหสีนวลหง
เป็นเรื่องสุดท้ายที่บรรจง    เขียนลงเพื่อปิดกระบวนฯ

มาจะกล่าวบทไป      ถึงปิ่นมาลาทรามสงวน 
มีชีวิตดั่งถูกตีตรวน          โฉมนวลกล้ำกลืนฝืนใจ
อยู่กับทุรชนสิบปี            ทำทีเป็นคนซื่อใส 
ไม่รู้สายสนกลใน            หามีใครรู้ทันเนื้อเย็น
จวบจนล่วงผ่านเวลา        โชคชะตาพาพ้นทุกข์เข็ญ 
ทรามวัยมีทีหลบเร้น        ลี้เผ่นหนีเข้านคร
นามคือชมพูนครินทร์       เป็นถิ่นนิลพัทชาญสมร
คู่ภิรมย์สมรักบังอร         จึงได้จรคืนมาพบกันฯ 
                      ฯ ๘ คำ ฯ

.
.
.
.
.

  บุรุษล้วนจับจ้อง    สิเน่หา 
วงพักตร์ปิ่นมาลา           ผ่องแผ้ว 
ชมโฉมจรดกายา            ยอกลิ่น 
งามเพริศเลิศพริ้งแพร้ว     มิ่งแก้วขวัญตาฯ

งามผาดพรักพร้อมทั้งกายา   ชวนรักเสน่หายวนเย้า
กลิ่นกายชวนหลงมัวเมา             แสนเร้ารึงในอารมณ์ฯ

.
.
.
.

“หากว่าคู่กันแล้ว ย่อมมิแคล้วกัน”

“วางใจเสียเถิด สักวันคงหวนคืนมาให้ได้พบ”

***นิยายเรื่องนี้จัดทำขึ้นเพื่อความบันเทิง มิได้มีเจตนาหลบหลู่ดูหมิ่น หรือทำให้ผู้ใดเสื่อมเสีย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน